Het Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen organiseerde op 11 mei 2010 een forumdag met als titel: “Gezinsbeleid in 2009: kinderopvang op een scharniermoment”.
Als vertegenwoordiger van de LBC-NVK onthaalouders en nationaal verantwoordelijke voor de kinderopvang nam ik deel aan dit debat. In een panelgesprek met Kristl Strubbe van Open VLD, An Rombaut van UNIEKO, Filip Winderickx van Kind en Gezin, Jan Peeters van U Gent, Ann Lobijn van VVSG en Sigrid Servranckx van PPJ kreeg ik de kans onze visie op kinderopvang en het statuut van de onthaalouders toe te lichten.
Iedereen weet ondertussen dat Vlaanderen werkt aan een decreet kinderopvang. Onze bezorgdheid is dat dit decreet zorgt voor een solide basis voor onze kinderopvang voor de komende decennia. De overheid moet NU keuzes maken en dat houdt in dat we moeten bijsturen als we in het verleden verkeerde keuzes hebben gemaakt. Voor LBC-NVK is het duidelijk dat er een groeipad nodig is, zowel wat betreft kwaliteit als wat betreft kwantiteit. Natuurlijk moeten er plaatsen bijkomen, maar evenzeer is kwaliteit een prioriteit. Het is niet het één of het ander.
Natuurlijk zijn er budgettaire gevolgen. De kinderopvang hoort al jaren dat “er geen geld is”. Wij worden dit stilaan beu. Het gaat om de toekomst van Vlaanderen. Kinderen zijn de toekomst. Zij zullen op termijn onze economie moeten dragen en onze samenleving moeten “bepalen”. Als dat geen investering verdient ….
Ouders een rugzakje geven, het commercieel initiatief aanmoedigen zijn geen opties voor ons. Kinderopvang als handelswaar op de beurs plaatsen of kinderopvanginitiatieven die behoren tot grote commerciële concerns, het zijn echt geen gefantaseerde horrorverhalen. Verschillende private kinderdagverblijven worden in Nederland stelselmatig opgekocht door Navitas Capital, de investeringsmaatschappij van Jan Zeeman. Zeeman steekt het niet onder stoelen of banken dat hij marktleider wil worden in de kinderopvang.
Driekwart van het belegd vermogen van Zeeman zit in een beursgenoteerde portefeuille. En wat als het misgaat met de beurs? Dat brengt ons bij Australië. Het beursgenoteerde ABC, het grootste kinderopvangconcern ging na de beurscrash failliet. De overheid ziet zich nu verplicht om al deze initiatieven over te nemen en tegelijkertijd worden zij geconfronteerd met het feit dat de kwaliteit absoluut ondermaats was. Te weinig personeel, geen geschoold personeel, te lage lonen. Kortom, wij willen dit verhaal niet uittesten in Vlaanderen. Wij zijn al lang overtuigd dat het niet werkt.
Wij zijn er zeker van dat niemand bezwaar heeft dat de overheid het belastinggeld goed investeert. Niemand heeft bezwaar dat het geld naar onderwijs gaat, niemand zal dan ook bezwaar hebben dat we investeren in kinderopvang. Het kind staat voor ons centraal. Ieder kind heeft recht op kinderopvang. Het gevolg is dat wij alle ouders zonder onderscheid ondersteunen, alle bevolkingsgroepen gelijke kansen bieden en dat wij een solide basis leggen voor onze samenleving.