Hoe vaak hebben mijn man en ik al niet tegen elkaar gezegd 'hoe hadden we het gedaan als wij Lucia, onze fantastische onthaalmoeder, niet hadden gehad?!'. Onthaalouder zijn doe je enkel met hart en ziel, je volledig gevend voor de kindjes. En dat is wat onze onthaalmoeder iedere dag opnieuw, van 7u 's morgens tot 18u 's avonds doet! Wie werkt nog zulke lange dagen, voor zo'n beperkt loon, zonder échte pauze (want de kindjes slapen natuurlijk wel, maar niet altijd tezamen en de ene dag al eens minder dan de andere)...? Daarenboven vind ik ook dat er meer vertrouwen moet gegeven worden aan de onthaalouders. Meer en meer worden ze gebonden aan (té) strikte regelgeving betreffende speelmateriaal, beddegoed, medicatie geven, ... . Dat maakt het onthaalouder zijn nòg moeilijker! Mijn petje af voor deze bijzondere dames (en tegenwoordig gelukkig ook heren!)!