Mijn verhaal: Ik werk reeds meer dan 15 jaar als onthaalmoeder. In het laatste half jaar ben ik moeten terugvallen op de ziekenfonds in oktober omwille van een lumbago. Ik heb maar 2 weken ziekteverlof genomen. Maar ik sukkel al meer dan 10 maanden met een pijnlijke schouder.
Uiteindelijk na lang wachten en uitstellen voor zo weinig mogelijk ouders te teleurstellen is de operatie op 8 januari doorgegaan. Wat ik heel erg vind is het volgende. Als je een ziekteuitkering krijgt, krijg je volgens de laatste 3 maanden dat je gewerkt hebt je uitkering. Ik kan er niets aan doen dat een paar kindjes naar school gaan of ziek zijn of niet afkomen om gelijk welke reden. Maar ik word daar eigenlijk wel op afgestraft.
Waarom dat zo is zal ik eens zeggen. In november toen ik mijn lumbago had, kreeg ik per dag 34 euro ziekteuitkering. Ok, vond ik, goed ( ;-) mag altijd meer maar ja, we zijn niet onredelijk). Nu dus 3 maanden later is mijn ziekteuitkering maar 27 euro per dag. Dwz: om en bij de 550 euro ziekteuitkering.
O, Leuk hoor. Ik kan niets doen met mijn schouder en op toppunt erbij is er een complicatie gekomen waarbij ik ipv max 8 weken werkonbekwaam zal zijn (wat nu al bijna voorbij was) min 6 maanden of misschien wel een jaar werkonbekwaam zal zijn en om het heel erg te maken wisten ze me te zeggen dat het misschien nooit meer goed kwam met mijn schouder en mijn werk niet meer zal kunnen doen.
Het ergste hierbij is: ik mag niets in het huishouden doen, geen aardappelen schillen, kan en mag niet kuisen niets. Heb 4 weken gezinshulp gehad wat ik heb moeten stoppen wegens te duur. Die mevrouw kwam 3x2 uurtjes per week. 2 uurtjes kwam neer dat ik om en bij 1 dag ziekteverlof moest betalen = 27 euro. Wat schiet er dan nog over?
Mijn man werkt fulltime en moet heel veel overnemen, wat tot frustraties in het gezin leidt. Had ik meer ziekteuitkering of misschien goedkopere gezinshulp zou dat al veel schelen. Steun van het OCMW: neen, uw man verdient teveel. Mijn man heeft een minimumloon en met 3 schoolgaande kinderen en een huur,mazout, elektriciteit, water.... is dat heel vlug de deur uit.
Wat bij mij ervoor zorgt dat de vraag vreet: waarom zou ik niet uitkijken naar een ander beroep. Met meer rechten,meer zekerheid. Dit knaagt bij mij heel erg en heeft mij al doen overgaan naar sollicitaties. Nu heeft het bij mij iets doen kraken, na al die jaren als onthaalmoeder te werken. Word ik het echt beu.
Beu, omdat ze ons meer dan 10 jaar geleden al een beter statuut hadden beloofd en het komt er echt niet van. Waarom moet alles op zo een lange baan geschoven worden? Waarom is dat allemaal zo moeilijk. Om het loon van die ministers hebben ze geen problemen, zij hebben een gouden nestje. Maar wij worden VIERKANT IN DE STEEK gelaten. En dat vind ik NIET RECHTVAARDIG. Wij WERKEN tenslotte soms meer dan 12 uur per dag.