Ik ben 26 jaar en ben in 2010 afgestudeerd als begeleidster in de kinderopvang. In oktober 2010 had ik de kans om een zwangere onthaalouder te vervangen. Na verschillende stages en vakantiejobs (bij baby's, peuters en buitenschoolse opvang) vond ik het leuk om eens voor kindjes te mogen zorgen bij een onthaalouder thuis.
Ik heb daar een leuke ervaring opgedaan van 5 maanden. Toegegeven, er waren daar soms niet veel kindjes en ik verdiende soms maar 750 euro voor een heel maand fulltime te werken. Sommige dagen had ik maar 1 kindje en dus werkte ik een hele dag voor nog geen 20 euro ... Maar ik vond het leuk!
Ik denk niet dat mensen met een andere job zo weinig verdienen?!
Na die 5 maanden mocht ik bij een andere zwangere onthaalouder beginnen. Daar waren er meer kindjes en verdiende ik toch iets meer. Maar als de kindjes ziek zijn of zomaar niet komen dan sta je daar...
In 2012 kochten mijn vriend en ik een huis. Vooraan was er een extra ruimte die we opknapten zodat ik ook als onthaalouder kon beginnen. Ondanks het feit dat we wisten dat ik geen gewoon werknemersstatuut krijg zijn we er toch voor gegaan. Mijn liefde voor de kindjes is te groot!
Gelukkig steunt mijn vriend mij want anders kan je geen onthaalouder worden/zijn. Onze lening en facturen moeten ook betaald worden en als je sommige maanden amper een inkomen hebt...
Vandaag weer aan het werk voor nog geen 20 euro ... Het ene kindje is ziek, het andere kindje komt gewoon niet af zonder enige verwittiging,... Het is altijd wel iets.
En mijn eigen zoontje telt niet mee. Hij neemt een plaats in maar ik ben er niet voor betaald.
Als je in een kinderdagverblijf werkt krijg je ieder maand een vast loon (net zoals alle andere werkende personen) maar wij niet. Wij zijn afhankelijk van de kindjes.
Geen kindjes = geen inkomen.
Waarom zijn wij minder dan een andere werkmens?
Als je aan de dop zit krijg je meer dan wat ik sommige maanden verdien. En dat terwijl ik werk van 7u30 tot 18u.
Dat moet dringend veranderen!