Onlangs stelde Minister Vandeurzen cijfermateriaal ter beschikking over de evolutie van het aantal onthaalouders in Vlaanderen. In het eerste kwartaal van 2008 waren er dat nog 7.510 , terwijl er dit in het tweede kwartaal van 2011 nog welgeteld 7.106 zijn.
Zo’n goeie 404 onthaalouders beslissen om niet langer meer in het ongewisse te blijven leven. Dat betekent dus minstens een verlies van 1.616 erkende opvangplaatsen, als we gemiddeld 4 kindjes per onthaalouder nemen. Geen grote krantenkoppen echter over het verlies van deze erkende opvangplaatsen of jobverlies van deze onthaalouders. Ons stemt het des te droeviger, gezien de ontelbare beloften die ondertussen zijn gedaan voor een echt statuut. De hete aardappel werd heen en weer geschoven, van de federale Regering naar de Vlaamse Regering. Of de Regering viel of er was juist geen geld meer.
Om minister Vandeurzen nogmaals te citeren: “De concrete realisatie van de extra plaatsen is afhankelijk van de te bepalen criteria voor de verdeling van de middelen en de mogelijkheden van de aanvragers voor deze bijkomende plaatsen. Er mag voorzien worden dat ik hierover in de eerste helft van 2012 zal communiceren.”
Zal de Vlaamse Regering weer de kaart trekken van de zelfstandige sector ? Want dankzij Kidsinvest wordt er volop geïnvesteerd in “een succesverhaal”. Sedert 2009 hebben 180 ondernemers een aanvraag ingediend voor de financiering van een kinderopvanginitiatief. Dit stemt ons allesbehalve vrolijk. De opvangcapaciteit bij de gezinsopvang die kwalitatief zo hoog scoort, daalt ten voordele van de zelfstandige sector. Vlaanderen wil de weg op van de Noorderburen? Wij willen nog maar eens de nadruk leggen op de conclusies van een wetenschappelijk rapport vanuit Nederland. Met het schaamrood op de wangen, moeten zij daar erkennen dat de kaart trekken van privatisering niet de juiste keuze was.
De belangrijkste conclusies zijn dat:
- Fors bezuinigen op de kinderopvangsubsidies leidt tot een daling van de totale welvaart, vooral door het afnemen van de arbeidsparticipatie van vrouwen;
- Gericht investeren in de kwaliteit van de kinderopvang leidt tot een stijging van de totale welvaart;
- Een beleidsvariant waarin de combinatie wordt gemaakt tussen bezuinigen en investeren in kwaliteit leidt tot het grootste maatschappelijk rendement;
- Kinderopvang is veel meer dan ‘een kostenpost’: daar kun je niet zomaar op bezuinigen zonder welvaartsverlies;
- Kinderopvang is niet louter een arbeidsmarktinstrument. Goede kinderopvang is ook van groot belang voor de ontwikkeling van kinderen;
- Kwalitatief goede kinderopvang in het algemeen maatschappelijk belang is, en niet alleen in het belang van ouders
- Kwalitatief goede kinderopvang op jonge leeftijd draagt eraan bij dat kinderen later minder vaak speciaal onderwijs of gezondheidszorg nodig hebben, minder te maken hebben met schooluitval en zelfs minder in de criminaliteit belanden.
Wil Vlaanderen nu echt de verkeerde keuzes maken, terwijl slechte voorbeelden in het buitenland, ondertussen bijsturing krijgen? Ten koste van onze kinderen en de mensen die met een groot hart voor hen zorgen?