Ik ben reeds 27 jaar werkzaam als onthaalmoeder.Toen ik in 1985 startte was er nog helemaal geen sprake van een sociaal statuut. We kregen een onkostenvergoeding en dat was het. Sinds 2003 verkregen we, na jarenlang aandringen, eindelijk een 'sociaal vangnet' met de belofte zo vlug mogelijk een volledig statuut te zullen krijgen. Straks zijn we 10 jaar verder en nog steeds is er niets veranderd.
We krijgen enkel een vergoeding bij ziekte en/of zwangerschap en we bouwen een miniem stelsel van pensioenrechten op. Ik werkte dus 18 jaar zonder enige vorm van sociale voorzieningen en nu al meer dan 9 jaar met enkel een sociaal 'vangnet' dat absoluut ontoereikend is. De laatste jaren heb ik mijn opvang noodgedwongen, om gezondheidsredenen, moeten afbouwen en daarom doe ik nu enkel nog naschoolse opvang. Financieel is dit natuurlijk een grote tegenslag want van ziekte uitkering is nu bij mij geen sprake omdat ik nog enkele uurtjes per dag opvang doe. Ik zie steeds meer jonge mensen die dit beroep willen uitoefenen er met hart en ziel aan beginnen maar na enkele jaren toch weer stoppen omdat het financieel niet haalbaar is. En dat is zo jammer. Als je van kinderen houdt zoals ik, dan is dit één van de mooiste beroepen die er bestaan. Ik hoop dan ook dat er eindelijk een degelijk statuut komt zodat onthaalouders ook recht hebben op vakantiegeld, een vast inkomen, betere pensioenrechten, enz... Voor mij zal het misschien niet veel meer uitmaken maar in de toekomst zal ons beroep steeds meer nodig zijn en dan is het toch super jammer dat er geen kandidaten meer zullen zijn.
Niet iedereen brengt zijn kind(eren) graag naar een crèche. Opvang bij een onthaalmoeder is nog steeds de opvang die meest aanleunt bij de thuissituatie. Hopelijk brengt deze actie eindelijk iets op.
Groetjes,