Dit jaar werk ik 21 jaar als onthaalmoeder, met veel liefde, inzet, zorg en begrip voor zowel kindjes als ouders. In het begin werkte ik van 7 tot 19 u, gedurende een tiental jaar. Daarna, door toeval werd het 's ochtends halfacht en nu start ik om 8 u. Maar daarvoor wordt de living al gedweild, alles klaargezet enz.
Ik kom ook aan 50 uren in de week, zonder pauze, want als de ene slaapt is de ander wel wakker.
Het is zowel fysiek als mentaal een zware job, veel tillen, trap op en trap af met kindjes op de arm, spelletjes doen, op de vloer zitten lezen of zingen enz.
Ik ben ondertussen 61 jaar en aan het uitbollen. Pasen 2014 gaat 'mijn' laatste kindje naar school.
Na een dag van 12 uur moeten we nog regelmatig op vormingsavond, van 19.30 tot +/- 22 u. We moeten verplicht 12 uren volgen per jaar, anders zitten ze aan onze centen. Als je volzet bent komt dat toch op een 300 euro per jaar. Volg je ze niet, dan heb je dat bedrag aan 't eind terug te storten...
Geen verlofgeld, geen eindejaarspremie, aangepaste ziekte-uitkering (naargelang de bezetting het laatste kwartaal). Ga maar door.
Ik kan goed begrijpen dat jonge mensen die in dit beroep willen stappen financiële zekerheid willen, bij ons weet je in het begin van de maand nooit wat er op het eind op je bankrekening staat.
Zieke kindjes, ouders die verlof nemen enz, niet werken is geen inkomen.
Ik wens langs deze weg aan elke onthaalouder een fijne 'dag van de onthaalouder' de twaalfde